Groete aan Mannetjies Roux- 'n herbesoek

Het vandag, per toeval eintlik, weer geluister na Lauirka Rauch se “Mannetjies Roux”, http://www.youtube.com/watch?v=HoJfwf0xdNg en die kommentare gelees. Ek was tog verbaas om te sien dat my kommentaar van meer dan 'n jaar gelede die meeste ondersteuning gekry het- en ek was bly om te sien dat dit nie net my gevoelens was oor Afrikanerwees, wat in die lied so treffend saamgevat is nie, maar dat my skamele woordjies ook dié was van ander mense.

Ek wil een van die klaarblyklik jongere mense tog net een ding vertel: die droogte, die ou kloppende diesel, die verlange na reën, die plaasarmoede, is nie net verskynsels van 30 jaar gelede nie, nee, eerstens speel dieselfde feitelike taferele vandag nog steeds af in ons land, in die Karoo, Wes-Transvaal of die Vrystaat, en tweedens moet die lied waarskynlik breër gesien word, metafories, dit verwys eerder na nie-tasbare probleme op die plase van ons land dan na egte droogtes.

En in die lied het ek weer seker die mees tipiese Afrikaanse woord gehoor: “ja-nee”! Was daar ooit 'n woord wat die siel van die Afrikaner mooier kon saamvat- 'n soort van instemming met wat jy teenoor hom gesê het, maar dan tog met die beleefde terughoudenheid dat hy tog maar uiteiendelik sy eie mening het oor die onderwerp waaroor julle gesels het.

“Eens het ons 'n land gehad in Afrika, met 'n kloppende hart, eens het die riviere in ons gevloei en was die bosveldse sonsondergange mooi in ons oë te sien. Nou sit ons in koue, verre plekke, met alleen die wind as ons maat en verre blikke wat probeer om tot daar, daar ver, tot in ons jeug terug te kyk.Maar ek weet dat my verlanges my tog darem 'n bietjie warm sal hou.

Was daar ooit 'n meer tiperende Afrikaanse lied gewees dan hierdie een?

kochvlierzele 1 year ago 20 “

22 September 2011

A Word

A Word is not just a word, not nearly, not ever.

Words are messengers, barefoot natives running along our dusty savannah roads and pathways, carrying scrawled letters and images in cleft sticks, slaloming between fallen mahoganies and elephant grass plantations.

No, a word is a living link between our many-hued, even rainbowy, brains and the object of our attention. Our words are formed in colours, smells and feelings, in our cerebral moon landscapes, they can come tumbling from a waterfall of memories or emotional landscapes - and they link us, and the object of our attention, with the bejewelled memories and emotions of our living days.

Words do smell, they move and enliven, they can tear, I've seen them slash a face, stem a tear. They mean everything, they are our true messengers.

We use words to be. We are our words and, as the expressions goes: they are us, so never again call a word just a word in my presence.

14 sep 2011

Tour de France: helde bestaan nog

(utreksel uit brief aan 'n vriend)

“....Gelukkig het ek iets hier in Vlaanderen ontdek wat my in Julie altyd boei, en aflei, nl de Toer! Hier in Vlaanderen praat niemand van die Tour de France nie, net “de Toer”, en iedereen weet sommer! Ek dink dit is omdat 2 aspekte oor sport my altyd geboei het nl. die stryd om bo jouself uit te styg en die soms-nobilitiet wat dit kan meebring. Tov die eerste punt kan ek jou soveel verhale vertel van die 'afzien', (suffering) wat fietsers (of wat is die juiste Afrikaanse woord vir 'n racing cyclist?) hulleself laat ondergaan (ja, en ten spyte van al die vroeere doping) net om deel te kan neem, en miskien verder te bou, aan die mite van die Toer.

En hulle deursettingsvermoe, wow, ek dink aan Johnny Hoogerland , 'n Nederelandse fietser, en 'n Spaanse ryer, Fletcha, wat 'n paar dae gelede deur een van die tv- autos van hulle fietse tydens die 9de etappe (ronde) van Issoire na Saint-Flour gewoon van hulle fietse gestamp is! Sien bv die fotos wat die pyn en opoffering toon in hierdie jaar se Toer: Daar is ook orals video clips van die ongeluk waaarin Johnny en http://www.telegraph.co.uk/sport/othersports/cycling/picturegalleries/8629864/Tour-de-France-2011-crashes-and-smashes-in-pictures.

http://www.telegraph.co.uk/sport/othersports/cycling/tour-de-france/8629791/Tour-de-France-2011-Johnny-Hoogerland-hits-barbed-wire-fence-in-crash.

Jy sou dink dat hy na 33 steken in sy liggaam sou stop, niks van, hy het gister net weer verder gegaan omdat hy die 'bolletjestrui' (die trui vir die voorloper van die bergklassement- daar is die geel trui vir die algemene klassement, wat Armstrong 7 keer gewen het, dan die groen trui vir die meeste punte, en dan die bolletjestrui -dis 'n wit trui met rooi balletjies op) wat hy daardie dag gewen het, nie wou verloor nie, wel wetend dat agv sy beseringe hy absoluut geen kans sou hê om die gesogte bolletjestrui verder te behou nie.

Dit is wat ek kan waardeer in die manne, die eenvoudige nobiliteit-(ek weet, daar is natuurlik die kwessie van verdowingsmiddels en doping, maar nogtans).Iets wat ons nog so vaagweg kan herken in die oerwoud van self-serving, oppervlakkige, die me-me-me-me-generation, die stomme idiote wat hulle 15 min se glorie absoluut wil verleng tot 1 uur, om tog maar op Piers Morgan Tonight, of een van die ander talk shows te verskyn, wat dan nog hopelik sal lei tot nog 'n ghost-written 'book', en so kan ek aangaan en aangaan.

So, vandaar my liefde vir al die domme fietsers wat hulleself so pynig, en so uitstyg en verhef tot iets wat hulleself nie eers kan identifiseer nie.